САҘАҠАНЫҢ ФАЗЫЛӘТТӘРЕ ҺӘМ ХИКМӘТТӘРЕ

     Саҙаҡа биреү тәртибе тураһында бер нисә хәҙис:
   «Әгәр ҙә кеше доғаларының ҡабул булыуын, үҙенә килгән бәләләрҙең юҡҡа сығыуын теләһә, мохтажлыҡҡа төшкән кешегә үҙе лә ярҙам итһен».
   «Саҙаҡаның иң яҡшыһы — (һыуға ҡытлыҡ булған ерҙә) кешеләргә һыу эсереү».
   Йәки «...мосолман кешенең ғилемгә өйрәнеп, уны башҡаларға ла өйрәтергә тырышыуы».
Әлбиттә, саҙаҡа биреүҙең сауаплы булыуы хаҡында Ислам өгөт-нәсихәт биреп, үҙ-ара ярҙам итешеп кенә торорға бойора, әммә уны һорап алыуҙан тыя.
   «Хәйер-саҙаҡа бирешеп кенә тороғоҙ!» — тигән ул. Ирҙәрҙән берәү шул ваҡыт: «Эй, Аллаһ илсеһе! Минең бер динар аҡсам бар, — ти, — уны саҙаҡа итеп кемгә бирергә кәрәклеген белге килә». «Үҙ кәрәк-яраҡтарыңа тотон». «Миндә тағы ла бер динар бар», — ти, ир кеше. «Балаңа бир», — ти, бәйғәмбәр. «Миндә тағы ла бер динар бар», — тип дауам итә ир. «Ҡатыныңа бир». «Минең тағы ла бер динарым бар», — ти, кеше. «Хеҙмәтсеңә бир». «Минең тағы бер динарым бар», — ти, ир. «Ҡайҙа тотонорға кәрәклеген үҙең яҡшыраҡ беләһең», — ти, пәйғәмбәр.

1. Саҙаҡа биреү мал-мөлкәтте ишәйтә, ризыҡты арттыра.
2. Саҙаҡа биреп, ауырыуҙарығыҙҙы дауалағыҙ, тиелә бер хәҙистә. Йәғни саҙаҡа ‒ сирҙән дауа.
3. Саҙаҡаға йомарт булыу ‒ иманлылыҡ билдәһе.
4. Саҙаҡа биреү ‒ тәҡүәлеккә ирешеүҙең бер сәбәбе.
5. Саҙаҡа йәнде сафландыра һәм уның дәрәжәһен арттыра.
6. Саҙаҡа Ҡиәмәт көнөндә уны биреүсегә күләгә буласаҡ.
7. Саҙаҡа биреү ‒ Мөхәммәт пәйғәмбәрҙең холоҡ-фиғеле.
8. Саҙаҡа биреү туған-тыумасалар араһын нығыта.
9. Саҙаҡа бөтә насар нәмәләрҙән һаҡлай һәм Раббының асыуын баҫа.
10. Саҙаҡа ‒ ҡаты бәғерлелектән дауа. Ҡаты бәғерлелеккә зарланған бер кешегә Аллаһ рәсүле етемдең башынан һыйпарға һәм мохтаждарҙы ашатырға кәңәш иткән.
11. Саҙаҡа ‒ Тамуҡ утынан ҡотолоуҙың бер сәбәбе.
12. Саҙаҡа, хатта гонаһтарҙы юя.
13. Саҙаҡа биреү – Аллаһтың һөйөүенә ирешеүгә бер сәбәп.
14. Фәрештәләр саҙаҡаға йомарт кеше өсөн көн һайын доға ҡылып тора.
15. Ҡайһы бер саҙаҡа өсөн әжер-сауаптар кешегә уның үлеменән һуң да яҙылып тора.