Айҙар аҙна аҙағы етеүен түҙемһеҙлек менән көтөп алды. Сөнки атаһы уға ял көндәрендә бергәләп балыҡҡа барырбыҙ, тип вәғәҙә иткәйне.
Егет йоҡонан тороуға атаһы балыҡҡа барыу әҙерлеген күптән башлаған икән. Төрлө ҙурлыҡтағы ҡармаҡтарҙы барлап сыҡҡан, селәү ҙә ҡаҙған. Егет тамаҡ ялғап алыр өсөн кире өй эсенә инде. Әсәһе, Гөлкәй апай, улына итле аш һалды ла, мейестән хуш еҫле бәлештәр сығара башланы! Айҙарҙың ауыҙы тағы ла ныҡыраҡ йырылып китте!
– Йылға буйында балыҡ ҡармаҡлап ҡына ултырмағыҙ, пикник та эшләп алырһығыҙ. Һеҙгә бәлештәр ҙә бешерҙем, – тип йылмайҙы әсәһе.
Айҙар инде сәйен эсеп бөттөм генә тигәндә ишек алдында шат тауыштар ишетелде.
– Һаумыһығыҙ!?
– Һаумыһығыҙ!? Әйҙүк! Күптән күрешкәнебеҙ юҡ ине, килеп, бигерәк яҡшы иткәнһегеҙ, – быныһы атаһының тауышы.
– Кемдәр икән? – тип Гөлкәй апай тәҙрәнән баҡты. – Әәә, атайыңдың дуҫы Илшат ағайың ғаиләһе менән килгән бит!
Айҙарҙың шундуҡ йөҙө үҙгәреп китте... Ашап ҡына алайым да, атайым менән балыҡҡа барабыҙ, тип ултырған еренән, бөтә пландары селпәрәмә килде. Тимәк, бөгөн балыҡҡа барыу булмаясаҡ... Атаһының йән дуҫы килгән бит…
Ҡунаҡтар шау-гөр килеп өйгә инде. Хужалар уларҙы ихласлап сәй табынына саҡырҙы. Пикникка тип әҙерләнгән бәлештәр ҙә өҫтәл уртаһында урын алды…
Ысынлап та, атаһы менән Илшат ағай бер-береһен бик яҡын күрәләр шул, ана, эй ҡыуанышып ултыралар. Һөйләшеп һүҙҙәре лә бөтмәй уларҙың!
Ата менән әсә улдарының балтаһы һыуға төшкәнен күрмәй ҡалманы. Ләкин ҡунаҡтар алдында был турала һүҙ сығарыусы булманы.
Көн кискә ауышты. Илшат ағайҙар ҙа ҡайтыу яғына ыңғайланы. Айҙарҙың ата-әсәһе уларҙы бик йылы ҡунаҡ итеп, килгәндәренә рәхмәт әйтеп, матур итеп оҙатып ҡалды. Айҙар ҙа хушлашырға тип ҡапҡа тышына сыҡты. Ләкин уның күңелендә ҡунаҡтарға ла, бер аҙ атаһына ла үпкәһе бар ине... Балыҡҡа барыу килеп сыҡманы…
Хужалар өйгә инешеп, диванға ултырғас, ата кеше ипләп кенә һүҙ башланы.
– Айҙар улым, ә һин беләһеңме, ҡунаҡ ҡабул итеү, уларҙың күңелен күреү, матур итеп һыйлау – изге, сауаплы эш һанала.
– Сауаплы эш?! – тип аптыранды малай.
– Эйе, был бәйғәмбәрҙәр сөннәтелер. Йәғни, ҡайһы ғына бәйғәмбәрҙе алһаҡ та, ул тик бер Аллаһҡа инанырға, яҡындарыңа ярҙам итергә һәм ҡунаҡсыл булырға өндәгән. Мәҫәлән, Ибраһим бәйғәмбәр шул тиклем ҡунаҡсыл булған – ул бер ваҡытта ла яңғыҙы өҫтәл артына ултырмаған.
“Ҡунаҡҡа хөрмәт һәм йылылыҡ күрһәтеү – 70 бәйғәмбәргә хөрмәт күрһәтеүгә тиң. Ҡунағына бер дирхам сарыф итеүсе Аллаһ юлында мең динар сарыф иткәнгә тиң,” – тип әйткән Мөхәммәт бәйғәмбәребеҙ.
“Ҡунаҡтарҙы тейешлесә ҡабул итмәгән изгелек тә көтмәһен” – тигән хәҙис тә бар. Әгәр ҡунаҡтар килә икән, өйҙәге ризыҡ кәмемәй, киреһенсә, бәрәкәт, муллыҡ арта, – тине Айҙарҙың атаһы.
Егет, үҙенең бөгөнгө ҡылығын иҫкә төшөрөп, башын аҫҡа эйҙе.
– Улым, әйҙә һин дә иртәгә үҙеңдең берәй дуҫыңды ҡунаҡҡа саҡыр! – тип Гөлйөҙөм апай һүҙгә ҡушылды.
– Әсәй, ә бишәүҙе саҡырһам буламы? – тине Айҙар.
– Улыбыҙ күп сауап эшләргә йыйынған икән! Әлбиттә була! – тип көлөштө ата-әсә.
Г. ҒҮМӘРОВА әҙерләне.