Нух бәйғәмбәр заманында Йыландың изге ғәмәле

Әммә тәүҙә Нух бәйғәмбәрҙе һәләкәттән ҡотҡарыу өсөн уға ҙур кәмә төҙөргә һәм унда ғаиләһен, шулай уҡ һәр төрлө йән эйәһенән берәр парҙы алып, йөҙөп китергә ҡуша.
Нух ғәләйһиссәләм был кәмәне 100 йыл буйы төҙөй. Уның оҙонлоғо — 1000 терһәк, киңлеге 600 терһәк булған. Өс ҡаттан торған.
Туфан ҡалҡып, Ер йө­ҙөн һыу баҫа баш­ла­ғас, Нух бәй­ғәм­бәр, Аллаһ Тәғәләнең әмере буйынса, кә­мәгә мосолмандар ме­нән бергә хайуан­дарҙың, ҡош­тарҙың, үҫемлектәрҙең һәр ене­сен ишле итеп ала. Беренсе ҡатына — хайуандарҙы, икенсеһенә – мосолман бәндәләрен, өсөнсө ҡатына ҡош-ҡорттар­ҙы индергән.
Бер мәлдә, кәмә төбө тишелеп, эсенә һыу урғыла башлай. Ен-пәрейҙәр, сысҡан ҡиәфәтенә инеп, кәмәне кимереп тишкән була. Урғылған һыуҙы туҡтатыуы ауырлаша. Эсенә күп һыу тулыуҙан, кәмә бата башлай.
Шул саҡ Йылан, шыуышып килеп, кәмә тишеген кәүҙәһе менән ҡаплап ята. Һыу килеүҙән туҡтаған кәмәне дәррәү генә киптереп тә ҡуялар.
Нух бәйғәмбәр Йыланға был изге ғә­мә­ле өсөн яҡшылыҡ эшләргә була. “Ниндәй йән эйәһенең ҡаны иң тәмлеһе икән, шуны бел!” — тип, Серәкәйгә Йыланға йәне теләгән ризыҡты табырға әмер биргән. Серәкәй барлыҡ йән эйәләренең ҡанын тәмләп йөрөгән, ти.
Кәмәләге барлыҡ йән эйәһенең дә ҡанын тәмләп сыҡҡандан һуң, “Әҙәм ҡа­ны­нан да тәмлерәк ризыҡ юҡ,” — тигән фекергә килә. Тик Серәкәй был хаҡта һөйләргә өлгөрмәй ҡала, Йыланға Әҙәм ҡанын эсерер­гә теләмәгән Ҡарлуғас Серәкәйҙең телен өҙгәнсе тешләп ала. Ошо ваҡыттан бирле Серәкәй бер ваҡытта ла һөйләшә алмаған: “Безззз” – тигән өн генә сығара башлаған, ти.
Йылан ҡоштоң хәйләһен аңлап ҡала һәм Ҡарлуғасты йотмаҡсы була, әммә Ҡарлуғас осоп китә. Шулай ҙа Йылан барыбер Ҡарлуғастың ҡойроғон булһа ла тешләп өлгөрә. Шунан алып Ҡарлуғас­тың ҡойроғо мәңгегә икегә айырылып тороп ҡала.
Кәмәнең тишеген ҡап­лаусы йылан туҙбаш йылан булып сыға. Кешеләрҙе, тере йәндәрҙе ҡотҡарғаны өсөн шуға ла Туҙбаш йыланды үлтерергә ярамай, тиҙәр.
Туфан һыуы, Рә­жәб айында ҡал­ҡып, алты айға тик­лем дауам итә. Мө­хәррәм айының 10-сы көнөндә Туфан ҡайтҡас, кәмә Ҡаф (Арарат) тауына терәлеп, туҡ­тап ҡала. Шунда Нух бәй­ғәмбәр, Ергә төшөп, Аллаһ Тәғәләнең ризалығын өмөт итеп, ҡорбан сала.
Нух бәйғәмбәр туфандан һуң да 350 йыл йәшәгән. Барлығы 1300 йылдан ашыу ғүмерен ғибәҙәттә үткәргән һәм шуның 100 йылын көн һайын өҙлөкһөҙ ураҙа тотҡан.
Нух бәйғәмбәр улына былай тип васыят әйткән: “Аллаһ Тәғәләнән башҡа нәмәгә табыныуҙан һаҡ­лан, улым! Аллаһ Тәғәләнең рәхмәтенән өмө­төңдө өҙмә. Һәр ваҡыт “Лә иләһә илләЛлаһ!” һүҙен, йәғни "Аллаһтан башҡа илаһ юҡ!" тип ҡабатлап йөрө, сөнки Ҡиәмәт көнөндә үлсәүҙең бер табағына — ете ҡат Күк һәм ете ҡат Ерҙе, ә икенсе табағына ошо Аллаһты ололау һүҙен һалһалар, ул һүҙ ауырыраҡ тартыр”, — ти.

Ғафури районы Сәйетбаба ауылынан 97 йәшлек Мөнирә Ғәзизованың һөйләгәндәренән.