Гүзәл Өфөм, шундай һағындым мин
Һинең Ҡояшыңды, Айыңды.
Шау-шыуыңды, һәр көн тынмай гөрләп,
Сәләм биргән эшсән таңыңды.
Йомшаҡ ҡына иҫкән таң елеңде,
Сәстәремдән һөйөп тараған.
Салауат батырымды йыраҡтарға -
Бөркөт кеүек ғорур ҡараған.
Ағиҙелдең наҙлы тулҡындарын,
Имән ағастарын Уралдың.
Һәр һулышың менән, Тыуған ерем
Йөрәгемә инеп уралдың.
(Миләүшә ҒӘЙФУЛЛИНА)