Юғары уҡыу йортонда лекция бара. Лек-
– Йә, әйтегеҙ әле: кемегеҙ Салауат Юлаев-
тан да батырыраҡ, Аҡмулланан да зирәгерәк,
Рәми Ғариповтан да үткерерәк, Сөләймән
Иң аҙаҡҡы рәттән бер егет:
– Әсәйҙең әхирәтенең малайы тураһын-
дағы легенда бында ла килеп еткән икән,
Өс йәшлек ҡыҙ тәүге тапҡыр балалар баҡсаһына
килә. Ул, нисек тә иламаҫҡа тырышып:
– Әсәй, анауы ҡыҙ иламаһын әле, юғиһә минең
Ялҡау юлда барғанда йығылған. Тороп
бер аҙ киткәс, абынып, тағы барып төшкән.
– Икенсе тапҡырға йығыласағымды белгән
булһам, бая йығылғас та, тормаған булыр
– Минең этем шундай аҡыллы: ишек янына
килә лә ҡыңғырауға баҫа, һәм мин уны өйгә керетәм…
– Ә минеке шылтыратмайсы…
– И‑ий, йүләр икән дә этең…
– Юҡ та, уның үҙенең асҡысы бар…
– Әсәй, ниңә һин тиҙ үҫтең инде? Бына әле
– И‑их, алйот ҡына этем бар. Мин уға гәзит
алып килергә ҡушһам, ул миңә аш бешерә
Бер кафеға, этен эйәртеп, бер кеше килеп
инә лә, этем һөйләшә ала тип, бәхәс ойоштора.
Әммә эте тынын да сығармай. Баяғы кеше, отолоп,
аҡсаһын түләй ҙә моңһоуланып сығып китә.
– Һин беләһеңме, һинең арҡаңда мин күпме
аҡса отторҙом, – ти. – Һин ниңә бер һүҙ ҙә өндәшмәнең,
– И‑их, йүләр, һин иртәгә күпме оторыбыҙ